De vakantiestress van de dokter

Je denkt: die dokter heeft nooit stress als ze met vakantie gaat, want die hoeft geen geultjes te graven om d’r tent. Dokters kamperen namelijk niet. Tenminste, niet de dokters die ik ken. Maar die dokter heeft wel stress.

vakantiestress

Traditionele vakantiestress heeft ze niet. Je weet wel, op het laatste nipper je eigen jurkies in het voorvakje van een tas proppen. Je was zo druk met iedereen z’n zwembroek, dat je je eigen zomergevalletjes was vergeten. En je moest nog naar de drogist voor zonnebrand, een complete verbandset en anti-slangengif- of hebben ze geen slangen in de Eiffel? Ik ken mensen die pas bij het intikken van de tomtom, ’s ochtends in de volgepakte auto op de oprit, ontdekken waar ze heen gaan met vakantie. Heey, dacht dat we naar de Dordogne gingen? Is dit wel het goeie adres? Ja, hm, het tomtom-routestreepje loopt nog een eindje door. Ahmaaknieuitjoh. Ik weet toevallig dat dat een topvakantie werd, met een topjurkie.
Die compleet normale vakantiestress heeft een specialist niet. Ze heeft die studie geneeskunde ook gehaald plus specialisatie, dus dan kun je wel wat hebben. Grote kans dat ze ook lid is geweest van een studentenvereniging, slapeloosheid is ze gewend, heeft ze ook altijd tijdens diensten. Onze dokters hebben een ander soort stress.

Even een aanloopje: stel je bent copywriter en je gaat met vakantie in een bijzonder oord: overal om je heen zie je teksten, letters en copy. De ene rammelt nog harder dan de ander. En columns, waar je ook kijkt, alleen maar columns en de meesten zijn maar zo-zo. Terwijl jij zelf zooo goed weet hoe het moet! Gek word je er van. En je mag er niets van zeggen. Dat vinden mensen niet leuk. Ze zijn namelijk met vakantie. Gelukkig is dit niet echt. Er lopen nooit columns rond.

Je voelt hem al aankomen he? We naderen inderdaad de vakantiestress van onze dokter. Die ziet haar werk dus wel overal rondlopen. Gaat ze lekker op het strand liggen, crisis, iedereen te dik, te dun, te bruin, te lui, verzin het maar. En wat loopt die ene mevrouw raar, die zou echt eens even door de scan moeten. Oef, heb je die man horen hoesten? En doorroken he, doorroken. Lekker bezig. Dat kind! Volgens mij hoort dat kind niet goed, die reageert niet op haar ouders, dat ze niet even bij de kno langs gaan. Gek.

Zo is dat dus voor onze dokter. Dat is erg, heel erg. Ze kan niet eens rustig naar de six-packs van het WK kijken, want die krijgen in haar beroepsverbeelding allemaal een sporthart en versleten knieën of iets met kruisbanden.

Onze dokter kan maar beter niet met vakantie gaan. Gewoon in d’r eentje op de poli blijven zitten. Er komt toch geen mens, want iedereen is met vakantie. En ze komen echt niet bij haar hoor, met die slangenbeet. Zul je altijd zien. Hebben ze een keer een fijne slangenbeet, gaan ze naar de ehbo van een of ander ziekenhuis in het buitenland.

Arme dokter. Weet je wat, ik maak vlak voor m’n vakantie nog even een afspraak voor een consult. Kan ze eens rustig d’r doktershart luchten. En dan zeg ik: dokter, je moet het een beetje loslaten, die vakantiestress, ga gewoon eens lekker in je eigen lege wachtkamer zitten, pak een tijdschrift, Arts & Auto of zo en denk aan al die patiëntes die in een rijdende prullebak denken dat ze naar de Dordogne gaan.

En? Gaat al beter hè. Nou, tot over drie maanden, dokter. Fijne vakantie!