Vertel, heeft de ziekte van Parkinson ‘silver linings’?
Het bijzondere aan dit soort vragen is dat je ze nooit stelt aan iemand die geen enkel gezondheidsissue heeft, geen Parkinson, geen kanker, geen gemis, geen wat dan ook.
(1) Wat zijn nou de silver linings van jouw Fantastische Gezondheid?
Ik vraag nooit aan mijn supergezonde vrienden: vertel, wat zijn nou de silver linings van jouw fantastische gezondheid? Want waarom zou ik? Die fantastische gezondheid is één grote silver lining. Kan beter vragen: vertel, wat is nou de dark lining van je fantastische gezondheid?
Vraagt iemand ooit aan een bekende neuroloog: vertel, wat is nou de silver lining van jouw beroep als neuroloog/van heel lang zijn/van heel dun zijn/van heel bekend zijn? Ik denk niet dat iemand dat ooit heeft gevraagd. Omdat je ervan uitgaat, dat die neuroloog full-time in het silveren zonnetje staat. Die heeft geen silver linings nodig.
Terwijl we daar geen idee van hebben. Misschien zit onze neuroloog wel giga te balen van iets, zonder dat iemand dat weet. En is hij als een bezetene op zoek naar een silver lining. Dat weten we gewoon niet.
Dat is 1.
(2) Het moet wel vreselijk zijn wat jij hebt
Als je aan iemand vraagt, wat de silver linings zijn van het hebben van Parkinson (of wat voor ergs dan ook), dan ga je ervan uit dat iemand dus in de shit zit met zijn gezondheid. Dat het ellende is. Je bevestigt impliciet dat iemand het dus niet zo getroffen heeft. En dat je je dus serieus afvraagt, of het denkbaar is, dat daar ooit ook maar de kleinste silver lining aan te ontdekken valt. Want hey, als je tot je kin in de modder staat, dan is jouw kans (en kijk) op silver linings natuurlijk nagenoeg nul. Om ’t wat hipper te zeggen: met die silver linings vraag, zet je iemand niet in zijn of haar kracht.
Dat is 2.
(3) Silver Linings zijn geen bonusmateriaal van ellende
En 3. Ik denk dat geen enkele ziekte en geen enkel gemis een silver lining heeft. Dat ik Parkinson heb, daar valt geen silver lining aan te ontdekken. Dat ons kleine tweede dochtertje stierf, daar valt nog veel minder te silver linen. Dat de halve wereld in armoede en ellende leeft, daar zitten ook geen silver linings aan.
De silver lining is niet een soort bonusmateriaal van je ziekte, je gemis, je ellende. Echt niet. Ik denk wel, dat silver linings bestaan, maar dan moet je ze wel eerst zelf maken. En dat is vooral een karakterding, dat niets met je omstandigheden te maken heeft.
Houvastjes
Als je een silver linings maker bent, dan kun je hier en daar in je leven positieve houvastjes maken, wat er ook gebeurt. Nee, beter nog: los van wat er gebeurt. Houvastjes zijn bijvoorbeeld ‘leuke dingen doen met je gezin’. Een ander houvastje is boksen als je Parkinson hebt. Een van mijn favoriete houvastjes trouwens. Vrienden zijn ook houvastjes. De beste houvastjes zijn vaak de houvastjes die je samen maakt.
Iedereen heeft houvastjes nodig, ziek of gezond, arm of rijk. En ze komen niet gratis bij het Pakket ‘Leven’ dat de bezorger voor je deur heeft gezet.