Kapster

kapsterHet was echt nodig, eigenlijk al twee weken. Had nog iets met mousse, gel en wax geprobeerd, maar dat hielp niet. Aan de keukentafel zeiden ze nog: kort is niet altijd het antwoord, mama.
Dat is waar, maar lang ook niet.

Dus ging ik naar de kapster

Dus ging ik naar haar toe, de kapper. Kapster natuurlijk. Ze is zorgvuldig, jong en ze heeft niet elke keer zelf een ander kapsel met andere kleur. Ze zegt u tegen me. Ze weet waar de kruinen zitten, de onhandige gekke kruin voorop en ze weet waar het witgrijs of bijna witgrijs is. Ze snapt meteen of ik wil kletsen of niet.

Ik vroeg welk kapsel het beste was

Gisteren mocht ik weer in haar stoel zitten. Omdat het dus zo nodig was. Ze ging aan de slag en de knip. Tussendoor checkte ze een paar keer of het wel symmetrisch was. Knipte nog wat en ging over op de fohn. Ik vroeg haar, wat voor kapsel ze me zou geven als ze me niet kende, alleen mijn hoofd met dat rommelige grijze haar zou zien en gewoon mocht doen wat ze wilde, met dat haar.

Ze keek me geschrokken aan, liet haar schaar bijna vallen van verbazing en zei:
“Dan zou ik toch precies hetzelfde doen als wat ik nu doe? Ik luister goed naar u, ik kijk naar u en dan knip ik het zo, dat het bij u past. Precies zoals ik het nu gedaan heb. Iets anders kan niet.”

Lieve kapster, ik ga je opgeven als docent Omgaan met de Patient.