Heen- en weerwolf

HeenWeerWolfBij parkinson ontstaat een soort vertraagde berichtgeving van hersenen naar bijvoorbeeld handen. Ik wil de tandpasta terugzetten, maar dat gaat net iets trager dan gewoon. Ik geef iets aan en merk dat het net te lang duurt. Je loopt de trap af, maar je been is een haperend tandrad. Je voet landt anders dan normaal. Niet soepel. Je wilt lopen, maar je voet weet dat nog niet.

Dat is allemaal de heenweg van het bericht. Ik besluit iets te doen, zoals die tandpasta neerzetten, ik doe het, maar te traag. Mijn hand doet iets niet helemaal volgens de wettelijke eisen van de Centrale. De Centrale blijft het proberen. Lijkt er niet veel van te leren. En dat, DAT, is heel verwarrend. De Centrale leert niets van de terugweg van het bericht, hoort niet iets van ‘Mission Not Accomplished – repeat – Mission Not Accomplished’. Mijn hersenen, mijn Centrale, mijn Wil snappen het niet. Zijn de hele tijd een beetje in de war. Ik ben dus steeds een beetje in de war. Mijn Missions zijn steeds vaker niet helemaal Accomplished. Heen gaat er dus iets mis, maar ‘Weer’ ook. Ik leen een geniale tekst van Annie M.G. Schmidt: de Heen- en Weerwolf. Wat mij betreft, is parkinson een beetje een Heen- en Weerwolf.