Immejurkie’s dresscode voor Doktersbezoek

Nooit lees je erover. De dress code voor bezoek aan iets medisch.

dresscode voor Doktersbezoek

Dat ponskaartje zoek je zo wel, maar wat moet je aan! En ook: wat moet je uit. Ik loop even met je langs de hoogtepunten.

Immejurkie’s dresscode voor Doktersbezoek

Kedeng: uitstrijkje. Dan doe je liever een rokje of iets langs aan, zodat dat nog een beetje bedekt als je met je benen in de beugels hangt. Ik ken iemand die vroeg of ze haar sokken wel aan mocht houden.

Nu we toch bezig zijn: bevalling. Uren shoppen voor dat leuke outfitje, makkelijke voorsluiting voor het voeden, bijpassend allemaal. Hahahaha. Meer hoef ik denk ik niet te zeggen.

Fysiotherapeut. Trek vooral iets makkelijks aan, staat in het foldertje. Soort waarschuwing. Betekent meestal dat je een halfuur in je bijna nixie op de behandelbank moet liggen. Op je buik met je gezicht door dat gat. Intussen voer je hele gesprekken over je spiertonus en de oefeningen die je absoluut gaat doen. Ik weet zeker dat je van te voren hebt bedacht of je ondergoed in orde is.

Tandarts. Zorg dat je geen vlekken hebt, daar voel je de assistent gewoon naar kijken als ze wacht op de volgende opdracht van de tandarts. Decolleté heeft geen zin, daar komt toch dat groene lapje overheen. Make-up is ook een ding bij de tandarts: van dichtbij moet het er wel goed uitzien. En, the devil is in the detail, heb je niet toch een haar op je kin?

Specialist. Check of je een lichamelijk onderzoek moet doen. ‘Kleed u zich even uit, u mag uw sokken aanhouden.’ Daar moet je op voorbereid zijn. Arts ook trouwens, maar dat is wat anders. Maar met of zonder lichamelijk onderzoek moet je weten wat je aantrekt. Zakelijk immejurkie dat alles onder controle heeft? Casual verzorgd, alsof je totaal ontspannen in de spreekkamer zit? Dan heb ik het nog niet gehad over jas aan of uit in de wachtkamer. Make-up is ook bij de specialist een ding. Geen make-up is zo bloot en vaak te witjes. Teveel is ook niet wat. Een beetje een specialist scant trouwens ook je kleding, je verzorging, je gebit, alles. Logisch dus dat je soms langer bezig bent met bedenken wat je aan moet, dan met bedenken waar dat ponskaartje ook alweer is en wat je ook alweer ging vragen.

Ooit kwam ik 3 tot 4 keer per week bij de kaakchirurg met afschuwelijke pijn. Zelfs de driedubbele diclovenac en iets met ‘pam’ op het eind hielpen niet. Ik wilde zeker weten, dat als ik de behandelkamer instapte, hij zou weten wie ik was. Daarom trok ik elke keer hetzelfde opvallende blauwe vest aan. Zodat hij zou denken: oh dat is die mevrouw met die vreselijke pijn tegen wie ik niet moet zeggen dat het vanzelf over gaat en hier heeft u een paramolletje. Ook bij de verpleegkundigen werkte dit goed. Na 2 of 3 keer dat blauwe vest kenden ze me.

Reumatoloog. Heb geen reuma, maar moest er een keer naar toe. Dan moet je met je voeten op een glasplaat staan en dan gaan ze van alles meten. Had ik dat van te voren geweten, dan had ik een spijkerbroek aangedaan. Onder die glasplaat zit nl een spiegel, het was zomer en ik had een rokje aan. Lekker dan.

Ga je voor een uitslag, doe dan niet je lievelingskleren aan, want die wil je daarna misschien nooit meer aan.Ik adviseer iedereen bij elk medisch bezoek steeds dezelfde Immejurkie te dragen. Heb je meer tijd om dat ponskaartje te zoeken EN grotere kans dat de dokter/verpleegkundige/therapeut meteen weet wie je bent.

Zo. Ik heb het gevoel dat dit het eerste artikeltje OOIT over de dress code voor patiënten is.