Ploeterjurkie

Denk je net, ‘ze is goed op dreef met dat lekker-wijf verhaal’ uit Immejurkie blijkt er een ploeterstuk te volgen. Ja, sorry.

strakke dames

Het begint zo: Begin jaren ’90, werkte ik in de City van Londen bij Nomura. Nouja, werken. Dat ik Japans sprak, was voldoende. Bij Nomura struikelde je over de immejurkies. Later, in de dealingroom van de Amerikaanse investment bank had je ze ook. D’r was een Amerikaanse dame van het type stick insect, die elke ochtend om 0500 naar de gym ging. Ik ontdekte pas 2 dagen voor haar bevalling dat ze zwanger was. Zat nb tegenover haar. Week na de bevalling zat ze weer pront aan de handelsdesk. Vergis je niet, deze strakke dames werken zich suf, anders passen ze niet meer in hun immejurkies. Als wij nog liggen te snurken, zitten zij in de gym of nemen ze tussen de voedingen door nog even het laatste rapport van de OECD door. Mooie Nederlandse mevrouwen op tv die belangrijke mensen interviewen, doen hetzelfde. Volcontinu rooster om aan kennis, inzicht, bi- en triceps en bbb (vrouwen snappen dit) te werken. En als ze dan een keer wallen hebben of een haar op d’r kin, oeh, slordig! Want hey, zij moeten dus wel perfect zijn he, in dat jurkie. Lekkere emancipatie, zo anno 2014. Immerjurkiecipatie dus.