Fantastisch On-Therapeutisch

Je wist het al he, dat ik niet zo dol ben op omgaan met parkinson e.a.r. (en andere rottigheid) die op je pad komt. Ik weet ook zeker dat het onze evolutie ten goede komt, als we er juist niet mee omgaan. En ik wil me al helemaaaal niet schikken in mijn lot. Apen schikken zich bijvoorbeeld heel goed in hun lot. Ze eten al eeuwen en eeuwen rauwe bladeren. Geen aap die op het idee komt om zijn bladeren te gaan koken. Terwijl het koken van voedsel de aap in een evolutionaire versnelling zou gooien. Laat niemand op het idee komen om apen te leren koken, want dan zitten we straks met (nog meer) apen in allerlei regeringen. Geintje. Maar ‘t verhaal klopt, dat van dat koken en dat apen dat niet doen.

Niet-omgaan met parkinson e.a.r.

Terug naar omgaan met parkinson e.a.r. Echt zo’n hollands concept, ergens mee omgaan, zeker als er ‘moeten’ voor staat. Terwijl het omgekeerde twee grote voordelen heeft. Voordeel 1 is dat niet-omgaan met parkinson e.a.r. een enorme opluchting kan zijn: “Zo, van dat gelazer zijn we af.” Voordeel 2 van niet-omgaan met rottigheid, is dat je waarschijnlijk voor de wat opstandigere route kiest. Beetje on-therapeutisch ook. Je gaat bijvoorbeeld een franse berg op en af fietsen om geld in te zamelen voor research, je gaat sporten, alles lezen wat over je parkinson e.a.r. gaat, je schrijft je in voor een bokstraining, je maait het gras in de regen en je eet chocola in je bed.

Je weet best dat je een rottige ziekte hebt, je weet best dat dat voor jou niet leuk is en voor je omgeving ook niet. Je weet ook, dat iedereen z’n eigen manier van omgaan of helemaal niet-omgaan met rottigheid heeft.

Oma zei

Ik kies voor die van m’n oma: je hoeft er niet mee om te gaan, je hoeft het niet te verwerken, je hoeft het geen plek te geven, je hoeft er niet overheen te komen…je hoeft er alleen maar af en toe over heen te kijken. Meer hoeft niet. Ze bedoelde er ook mee, dat je niet moet opgeven. Never, ever.
Ik bedoel dat ook en ik bedoel er nog iets bij: kies af en toe voor fantastisch on-therapeutisch, geef niet op. Kijk over de berg van je lot heen, knikker af en toe alle therapieen van de berg af (maar houd de therapeuten en de meds) en verzin hoe je die berg gaat bedwingen.

On-therapeutische toffees

Pak er lekkere on-therapeutische aardbeientoffees (ik hou niet van banaan) bij, spoel ze weg met cola en zoek een kabelbaan of een sherpa of een tunnelgraver met zo’n diamantboor. Schik je niet in je lot, daar zo onderaan die berg. Doe iets. Ik ben niet zo goed in geschiedenis, maar volgens mij is er nog nooit een revolutie, laat staan een evolutie, geweest zonder opstandige, eigenwijze en af en toe fantastisch on-therapeutische mensen.