face your demons. voldemort en parkinson

Aan de halfronde muur van de Londense metro, tegenover het platform, hing een weergaloos billboard. Ging over lippenstift, voor mij een tamelijk ‘alien concept’. Toch heb ik die advertentie onthouden. Komt door de copy die erop stond. Ik weet niet meer precies wat er stond. Het was ongeveer dit: Face the Boss. Face your ex. Face the undertaker (die verzin ik zelf). Face yourself. 

Face wie dan ook. Met die lippenstift was dat simpel, je hoefde er bijna niet dapper voor te zijn. Dat deed dat heftige rood wel voor je. Face your demons. Denk J.K. Rowling en haar onwaarschijnlijk knappe Harry Potter boeken. Wat je er ook van vindt, haar talent is ongeëvenaard. Harry hoort verhalen over You Know Who. Zijn demon. Alleen een paar mensen noemen You Know Who bij zijn naam, Voldemort. Harry ook. Die zegt niet Mr. V. Of V. Of dat angstige You Know Who, dat de demon alleen maar groter maakt. Als je Voldemort zegt, zit je op gelijke hoogte.

Geen hoofdletter voor parkinson

Ik noem parkinson ook gewoon parkinson. Face your demon. Zelfs de belastingdienst noem je belastingdienst. Ik bedoel maar. Zeg je ook niet: die D.H.V.M.I. (De Helft Van Mijn Inkomen).

Alles begint met park

Ik moet wel toegeven: als we voor een controlebezoek naar de neuroloog gaan, schrik ik al bij het eerste bordje PARKeerplaats, of PARKINg (die is nog erger, omdat dat IN er nog aan zit), of PARKeren Bezoekers. Daar heeft de gemiddelde parkinsonzorgverlener vast niet over nagedacht, dat je 10x langs iets met PARK moet voordat je in de wachtkamer zit. Je snapt wel, waar je op de terugweg in omgekeerde volgorde langskomt.

Ik ben dus niet superstoer, maar je zult me geen P horen zeggen. Mr P. vind ik too much honour, hoofdletter zit er meestal ook niet in, ook niet in mijn hoofd. Ik spel namelijk alle, ALLE, woorden die ik hoor of spreek of denk in mijn hoofd*. Parkinson spelde ik eerst nog in mijn hoofd met grote letters Ziekte Van Parkinson. Nu is het gewoon parkinson. Face your demons. Jaag ze de stuipen op het lijf, kijk ze strak aan of timmer ze in elkaar, maakt me niet uit, desnoods negeer je ze een tijdje, Ik weet best dat je moet blijven oefenen, demons zijn verraderlijk. Maar maak ze niet nog verschrikkelijker dan ze al zijn.

* Denkt u traag, mevrouw?

Nee, dokter, maar weet u wel hoeveel tijd dat spellen kost? Zometeen komt u nog met neurotransmitters aanzetten, zijn we zo 1 minuut verder.