Dat zeg je niet maar zo. Dat zeg je alleen als er een tragedy is, waar je lang mee bezig bent geweest. Tragedy + Time. Michael J. Fox zei het in een interview en hij weet waar hij het over heeft. Hij maakt het licht, hij gaat niet onder de tragedy zitten. Niet meer. Zijn tragedy duurt levenslang, parkinson. Je hoort hem niet zeggen dat parkinson grappig is. (more…)
Ik vond het in de Londense City vrij normaal om tegen een collega in de dealing room te zeggen, te gillen zelfs: I am not your dotdotdot secretary! - als ik vond dat hij zelf zijn telefoon moest aannemen. Het was daar wel wat gangbaarder om dat soort taal uit te slaan, dat geef ik toe. Ik voelde het niet echt. Liquid lunches waren ook in orde. Toen ik mijn baan ging opzeggen bij de Japanse baas in de Japanse investment bank, gingen we eerst in de pub een gin tonic drinken met als bodempje een zakje salt & vinegar crisps. Tussen de middag. Had hem al om na de eerste slok, maar ja, je neemt andere besluiten als je in het Engels bedenkt hoe je in het Japans je baan gaat opzeggen. Wel opgezegd, die baan. Ook omdat een vorige Japanse baas van die bank in zijn afscheidsspeech voor…
When I was working in the City of London, I found it perfectly acceptable to shout to my colleague across the dealing room: I’m not your dotdotdot secretary! Answer your own dotdotphone. I do admit though, that kind of language was par for the course there. So, it didn’t really feel that bad. At all. Liquid lunches were also the norm. When I was about to quit my job at a Japanese investment bank, my girlfriends and I naturally headed to the pub for a gin and tonic and a bag of salt & vinegar crisps to line our stomachs. At midday. I was already plastered after the first swig - yeah, you tend to make strange choices when you’re deliberating in English about how to tell your Japanese boss - in Japanese - you want to resign. But quit that job I did. And it was a good decision.…
I was the undercover patient at the ParkinsonNet Jubileum Conference in the Netherlands, browsing the respective exhibition stands from the various providers of tools, applications, therapies, medicines and medical know-how. I spoke to health care professionals, listened attentively to Bas Bloem and other scientists, watched videos of patient testimonials, and read about the latest promising research and innovations. All the time looking for that one particular exhibition stand. As little/much/long/short as possible The conference focused on remaining as healthy as possible, for as long as possible, with as little help as possible. All to soften the inevitable. For parkinson's is a destructive disease - your suffering increases, your need for care increases over the years, decades even. It’s a costly affair, parkinson’s. Costly for the care provider and taxing on the patient. The day’s theme was: The Future of Health Care. "And they keep telling me to live in the…
Ik heb als 'undercover-patient' op het ParkinsonNet Jubileum Congres alle aanbieders van hulpmiddelen, apps, kennis, therapie, medicatie en hun beursstands gezien. Zorgprofessionals gesproken, wetenschappers gehoord, video’s van patienten gezien, innovaties, veelbelovende onderzoeksresultaten gelezen. Alles afgezocht naar dat ene beursstandje. Zo lang/goed/min/kort mogelijk Het congres richtte zich op: zo lang mogelijk, zo goed mogelijk, zo min mogelijk. Alles om het onvermijdelijke te verzachten. Parkinson is een dure ziekte, je hebt het lang, steeds erger en je hebt dus steeds meer nodig. Dat maakt het loeiduur voor de zorg en loeizwaar voor de patient. Het thema van de dag was dan ook: De Toekomst van de Zorg. Met de zorgprof naast me maakte ik heel even een grapje: “en ze zeggen steeds, dat ik in het NU moet leven”. Ik denk trouwens, dat ik dat kan, juist omdat de zorgprofs over de toekomst nadenken. Dat is nogal wat, 1500 zorgprofessionals in een…