Vertel me over je Leven

Fotografie Wim Rozenberg

 

Vertel me over de handjes, waarmee je in het zand speelde, het eten dat je niet lekker vond, van het kleine verdriet en de grote plannen van toen je klein was. Vertel me van toen je al zeker wist dat je ooit echt supergroot zou zijn en wat je dan wel niet allemaal zou gaan doen. Vertel me over de grote mensen die toen in je wereld waren, over voorbeeldmensen, over je huis en je plek aan de keukentafel. Vertel me over je eerste ontreddering en je eerste triomf. Je eerste held.

Vertel me over hoe je gaat slapen en hoe je wakker wordt. Vertel me wat je blij maakt en wat verdrietig, of beter nog, waar je de slappe lach van krijgt. En wanneer dat was. Vertel me waar je goed in bent en waar je nog niet goed in bent.

 

Vertel me welke gezichten altijd in je gedachten zijn, welke ogen je graag ziet. Vertel me over je lievelingsboek en de muziek waar je hart sprongetjes van maakt. Vertel me over wat je later wilde worden en met wie je dat zou delen.

Vertel me over wat er is gebeurd in je Leven sinds je met die handjes in het zand speelde. Vertel me van de aardbevingen in je bestaan, van de breuklijnen in je hart. Vertel me hoe het licht door de barsten van je Leven schijnt, dezelfde barsten die de tranen weg laten vloeien, vertel me wie de barsten met goudverf lijmde.

Vertel me over het barstje dat parkinson heet, waar je het mee lijmt of wie het voor je lijmt. Vertel me over de angst die dat barstje groter maakt.

En ik laat je het kommetje van je Leven zien, het kommetje vol verhalen over wie je bent. Er is maar één kommetje met jouw naam erop.

Jouw breekbare kommetje. Koester het, barstjes en al. Het is jouw Leven.