Bij parkinson ontstaat een soort vertraagde berichtgeving van hersenen naar bijvoorbeeld handen. Ik wil de tandpasta terugzetten, maar dat gaat net iets trager dan gewoon. Ik geef iets aan en merk dat het net te lang duurt. Je loopt de trap af, maar je been is een haperend tandrad. Je voet landt anders dan normaal. Niet soepel. Je wilt lopen, maar je voet weet dat nog niet. Dat is allemaal de heenweg van het bericht. Ik besluit iets te doen, zoals die tandpasta neerzetten, ik doe het, maar te traag. Mijn hand doet iets niet helemaal volgens de wettelijke eisen van de Centrale. De Centrale blijft het proberen. Lijkt er niet veel van te leren. En dat, DAT, is heel verwarrend. De Centrale leert niets van de terugweg van het bericht, hoort niet iets van ‘Mission Not Accomplished – repeat – Mission Not Accomplished’. Mijn hersenen, mijn Centrale, mijn Wil snappen…

Nou nou tut tut zo erg is het nou ook weer niet.
Ik denk dus dat jij een beetje last hebt van parkinsonneritis. Jawel, dat heb je wel. Geeft niks, maar het is wel zo en iedereen heeft weleens wat. Ik voel me ook weleens een krakende wagen en bovendien kun je nog best veel.
Ga nou maar gewoon een lekker blokje om, knap je van op, buitenlucht. Zeggen ze ook tegen mensen met een depressie en daar helpt ‘t ook bij. Beetje regen maakt niet uit nou hup, met je parkinsonneritis.

(more…)

De patient die denkt dat de dokter, de ziekte, de pech of wie dan ook de baas is, heeft een gezagsprobleem met zichzelf.

(more…)

De dokter die de patient als partner ziet, heeft een gezagsprobleem met zichzelf. Die dokter heeft misschien jaren en jaren in een soort adelijke hierarchie gedacht. Die dokter heeft zichzelf via een hoogwerkertje van zijn goddelijke status naar de patient af laten zakken. Dokter kwam blijkbaar niet op het idee van een patient in een hoogwerkertje. (more…)

Hamstring gescheurd, kuitspier gescheurd, man wat een pijn. Naar de huisarts, die me vertelt dat het 8 tot 10 weken kan duren, dat herstel. Pijn neemt toe. Weer naar de huisarts, want nu wil ik een nieuw been. Krijg geen nieuw been. Herstel duurt 8 tot 10 weken – ojaaa dat had je vorige keer ook gezegd. Dus geen nieuw been? Nee, geen nieuw been.

(more…)

Lijstje: 7 verschillen, 2 overeenkomsten

Je denkt dat dokter en patient totaaaaal verschillen. Dat is ook zo, maar de overeenkomsten tellen denk ik zwaarder. (more…)

Ik heb weleens een grotere maan gezien, zei ze op een girlies’ night in Londen. De afstand tussen de maan en de aarde was superklein, het was ook nog eens volle maan, dus hij was gigagroot. Mijn man belde vanuit Nederland om te zeggen dat we naar buiten moesten om naar de maan te kijken. Eenmalige gebeurtenis en hij had gelijk: wat een reusachtig ding! Werd er bijna bang van. Spooky. Mijn vriendin was minder onder de indruk. Ze keek naar de maan en riep: I Have Seen Bigger Moons Than THAT! Precies de goeie tekst na een paar gin tonics, een curry en chocola als toetje. Wat een zielige ieniemienie maan zeg, bijna niet te zien, zie jij een maan? Kom girls, we gaan weer naar binnen, heb zin in een laatste gin tonic. Maar de maan WAS groot, groter dan ooit, dichterbij dan ooit. Net als parkinson. Op…

Je denkt weleens: hoe zou het zijn als je geen parkinson had? Ik heb daarom de 10 topverschillen tussen wel en niet hebben van parkinson op een rij gezet. Met niet-hebben bedoel ik dat je gezond bent. Omwille van de vergelijking. En voor dat parkinson kun je je eigen gezondheidsding invullen. (more…)

Je wist het al he, dat ik niet zo dol ben op omgaan met parkinson e.a.r. (en andere rottigheid) die op je pad komt. Ik weet ook zeker dat het onze evolutie ten goede komt, als we er juist niet mee omgaan. En ik wil me al helemaaaal niet schikken in mijn lot. Apen schikken zich bijvoorbeeld heel goed in hun lot. Ze eten al eeuwen en eeuwen rauwe bladeren. Geen aap die op het idee komt om zijn bladeren te gaan koken. Terwijl het koken van voedsel de aap in een evolutionaire versnelling zou gooien. Laat niemand op het idee komen om apen te leren koken, want dan zitten we straks met (nog meer) apen in allerlei regeringen. Geintje. Maar ‘t verhaal klopt, dat van dat koken en dat apen dat niet doen. (more…)

De monteur kijkt alsof hij allang weet wat je gaat zeggen, maar hij wil het van jou horen. Dus je graaft eens in je geheugen. Ja ik weet het weer, toen in Frankrijk, op de snelweg. Ik wou even inhalen, maar de schakelbak reageerde niet snel genoeg, ik bedoel, ik had netjes de koppeling ingetrapt, richting aangegeven, spiegel gekeken maar er gebeurde niks, tenminste, niet snel genoeg. Nou ja het is gelukkig goed afgelopen, maar dat schakelen is daarna niet meer hetzelfde geweest. Trouwens, ook het stuur is gek, dan weet ik toch zeker dat ik alles onder controle heb en rechtdoor ga, schamp ik ineens langs de stoeprand. En ik moet zeggen, bij hogere snelheid, als ik 'm lekker in z'n vijf gooi, lijkt het net alsof de motor begint te trillen. Oja en de zijspiegels. Ik zet ze altijd precies goed, maar de laatste tijd blijft de rechterspiegel…

Ik weet nog zo goed hoe het daarvóór was, toen we nog niet en toen ik nog niet en toen zij nog niet en toen niemand nog niet. Iemand anders is allang vergeten hoe het daarvóór was en denkt dat jij altijd al zo was. Die is er al aan gewend, die is er niet de hele dag mee bezig hoe jij ook alweer daarvóór was. (more…)