Official WPC Dreamer Partner

Official WPC Blogger PartnerZe was oud, verkreukeld en ze dacht na.
Was ze nou tevreden? Ze had zoveel geleefd, dat er bijna geen beginnen aan was om alles op te tellen en af te trekken.

Zielen verkreukelen niet

Ze dacht na, zoals ze dat altijd gedaan had. Haar denken was helemaal niet verkreukeld, haar ziel al helemaal niet. Zielen verkreukelen niet. Krijgen ook geen littekens. Littekens op je ziel bestaan niet, want alles wat er met je ziel gebeurt, kan niet helen. Nooit.

Ze dacht aan hoe ze oneindig vaak had proberen te bedenken wat er zou gebeuren, wat haar ziel zou raken. Meestal waren dat dingen die met haar kinderen, haar man, haar familie of haar vrienden te maken hadden. Ze had geleerd dat je niet alles kon bedenken, zelfs niet als het al was gebeurd.

Dromen

Ze wist nog wel, dat ze eigenlijk niet in de toekomst geloofde – ho wacht ze bedoelt daarmee dat ze niet in een geplande toekomst geloofde. Ze geloofde niet dat ze ooit totaal verkreukeld en tien centimeter kleiner zou dromen over vroeger. Van toen ze nog niet wist dat ze genezen zou zijn van parkinson, ze durfde dat toen niet te dromen.

Daar denkt ze over na, oud, verkreukeld en wel.

Ze begint te schrijven. Ze schrijft een brief aan haar 50-jarige zelf, die ook al wel wat kreukeltjes heeft, maar lang niet zoveel als nu.

Brief

“Lieve 50-jarige zelf, hoewel je niet altijd superlief bent, ik wil je wat toefluisteren.

Je weet nog niet wat er gaat gebeuren en dat ga ik je ook niet vertellen. Ten eerste omdat je het dan vervolgens in een van je blogs de wereld inslingert en dan is het nieuwtje eraf. Ten tweede omdat het nu eenmaal niet zo werkt, dat je van te voren weet wat er gebeurt. Wat ik je wel ga vertellen, is dat je tien vingers hebt en een denkend hoofd. Ik zeg niet ‘weldenkend’ en je weet ook wel waarom ik dat niet zeg. Jouw tien vingers en dat denkende hoofd ga je gebruiken om onze droom te dromen, net zolang tot het geen droom meer is. Jouw schrijven ga je gebruiken om onze droom met de wereld te delen. Over twee jaar in Kyoto, als je daar rondloopt op het World Parkinson Congress. Met jouw blogs moet je proberen alle dromen van alle mensen met parkinson aan elkaar te schrijven. Je bent Official WPC Blogger Partner, dat is wat je te doen staat.”

Ze is oud, verkreukeld en ze denkt na. Met een glimlach. Ze is blijven dromen, ook toen ze dat niet durfde, ook toen ze niet wilde toegeven dat ze bleef dromen, ook toen ze in de ogen van haar vrienden met parkinson soms wanhoop, opstandigheid en onmacht zag, ook toen ze dat in haar eigen ziel weerspiegeld zag. Ook toen ze de zorg in de ogen van haar man en kinderen zag. En ze fluistert haar 50-jarige zelf nog iets toe:

`’Als je Official WPC Blogger Partner bent, ben je ook Official WPC Dreamer Partner.”