VakantieJurkie

Dit jaar weten we het zeker: volgend jaar nemen we de helft mee. Ik koop 5 tassen, niet te groot, en daar moet iedereen z’n eigen spullen in doen. Plus 1 tas voor Voer-voor-Onderweg en 1 tas met Onvoorzien. Okay, en 1 tas met opladers.

Je wist het eigenlijk al op de heenweg, toen je bij de tweede stop je autodeur niet meer kon openen zonder dat er een slipper, een zonnebril of een flesje water uitviel. Dat verklaart trouwens meteen die eenzame schoenen en slippers die je soms langs de weg ziet liggen. Volgend jaar is dat dus voorbij.

Onderweg doe ik wat onderzoek naar hoe andere mensen hun auto inpakken. Zit er een boodschappentas tegen het zijraam geperst? Hebben de kinderen achterin zo’n georganiseerd hangtasding om de voorstoel, zodat ze alles lekker bij de hand hebben? Ligt de moeder totaal uitgenokt tegen het raam te snurken met haar hoofd op een opgepropte trui en haar voeten op het dashboard (die had geen tijd meer om haar nagels te lakken, dat is wel duidelijk). En hoever zakt die auto wel niet dooooor joh! Die hebben vast voor 3 weken mayo, pindakaas en poederaardappelpuree bij zich.

Gisteren zagen we een gewassen auto, met gewassen mensen en gewassen mountainbikes. Op de terugweg he, de terugweg. Misschien was dat wel een showmodel met showmensen om de rijdende prullenbakken tot voorbeeld te dienen.

Je ziet alle varianten voorbij komen. Soms haal je ze drie keer in, dus dan kun je nog even wat checken. Vooral bij de nette varianten voel ik een soort van jaloezie. Die hadden natuurlijk alles al een dag van te voren ingepakt, lagen de avond voor vertrek lekker vroeg in bed en hoefden ’s ochtends niet nog de koelkast leeg te maken of de afwasmachine uit te ruimen. Of op te zoeken waar ze heen gingen. Ze komen ook voor sluitingstijd van de receptie aan op bestemming en hoeven niet met een zaklantaarn op zoek naar een sleutel, een huisje en een lichtknopje. Dat is maar goed ook, want die zaklantaarn hebben ze mooi niet bij zich. Evenmin als die 4 extra badhanddoeken, die cafetiere, laptop, karabijnhaken, waslijn, 6 boeken, medicijnen voor een jaar want je weet maar niet . Als die nette types een steentje door de autoruit krijgen, hebben ze dus ook never nooit een reserve-plastic-raam bij zich. Wij wel, want wij weten dat het nodig kan zijn. Die nette vakantiegangers hebben ook geen ductape, wifi versterker, victorinox zakmes, schroevendraaier, opwindbare (extra) zaklamp en waxinelichtjes met lucifers bij zich. Wij wel. Wij hebben nog net geen bloedplasma bij ons, maar het scheelt niet veel.

Eigenlijk zijn wij dus veel beter voorbereid. Eigenlijk is het dus niet verantwoord, dat die nette mensen gewoon zonder swiss army knife, laat staan reserveruit, op pad gaan. Je snapt niet, dat ze dat durven. Typische Hollandse netheid. Jaja. Ik noem het roekeloos gedrag. Vanaf nu ga ik naar ze toeteren, zakmes tussen de tanden, mijnlamp om m’n hoofd, dan snappen ze het denk ik wel.

Want je kunt er donder op zeggen, dat de mevrouw van het noodnummer van de ANWB of je reisverzekering in het vervolg vraagt: hoeveel functies heeft uw zakmes? 12? Ja, wat denk je zelf! Daar komen we niet voor, hoor. En die reserve-ruit, hoeveel laags is die? Enkel? Sorry, nette meneer, zorg eerst maar eens voor een fatsoenlijk setje karabijnhaken, wifi-routertje en een zakje plasma, dan praten we verder. Fijne dag nog hoor, en zo duur zijn die taxi’s daar niet. En niet nog een keer bellen he, andere mensen hebben het harder nodig.