Luisterjurkie

Stel, je bent een vrouw en je maakt iets mee. Wat doe je? Je vertelt het. Vroeger was dat binnen 24 uur. Nu binnen 24 seconden.

kunst van luisteren

Kijk maar op fb. Dat zijn dan meestal de mooi-weer-verhalen. Je leest of bekijkt ze, geeft ze een like of comment of niks en scrollt verder. Hoe lang onthoud je dat allemaal? Hangt van je jurkie af. Zit je in je luisterjurkie op fb of in je ikhebevengeenzinomtewerkenjurkie? Dat laatste jurkie, he? Geeft niks. Weet je wat nou zo gek is: als je iemand van fb in het echt tegenkomt, bijvoorbeeld bij de groente en je vraagt hoe het met d’r hond/nieuwe baan/kind is, dan kijkt je fb-contact soms een beetje verbaasd, bijna een beetje betrapt: hoe weet jij nou dat ik…? Ja hiero, stond op fb. Als je echt iets meemaakt, dan zet je dat niet op fb. Oke ja, ik geef ’t toe, soms wel, maar dan weet je het zelf al een jaar. Als je echt iets meemaakt, dan heb je een echt iemand met een echt luisterjurkie nodig. Een echt luisterjurkie gaat gewoon naar je zitten luisteren. Zet d’r saunahokkie voor je aan, kookt iets lekkers voor je, ruimt je huis op of komt door de regen naar je toe met een zakje chocolaatjes. Belt je op en gaat er voor zitten. Of je komt haar tegen op straat. Dan zie je van die vrouwen met een fiets, 1 voet op de trapper en 1 voet op de grond. Als het je engelse luisterjurkie is, zegt ze drie woorden: resilience, courage, chocolate. Het zijn onzichtbare jurkies, luisterjurkies. Ze komen zomaar tevoorschijn, als je ze niet verwacht. Ik ken trouwens ook luisterbroekies. Nouja, 1 luisterbroekie dan. Maar die is van mij.