Panterprint staat gelijk aan Jordaan, geblondeerd, verkreukelde bruin leren huid, sigaretjes en chihuahua’s. Ordinair.  Zeiden we vroeger. Je kunt het hele woord niet eens neutraal en met respect uitspreken, probeer maar eens.

Oja en gouden kettingen, overal. Ordi. Zwarte legging, veel kant en vast ook veel bijnamen en dan dus die panterprints. Oef, dat deed je echt niet. Ja ik bedoel ze zal echt wel een gouden hart hebben gehad, dat OrdiJurkie van toen, maar ja he, ordinair.

Dat we dat durfden te denken en oh, schaam me rot, dat we er een beetje op neerkeken.

Ik heb een geheim: stiekem wilde ik ook wel een ImmeOrdiJurkie zijn en dan in de Jordaan wonen en ongezond eten, roken en drinken en heel veel vrienden voor het leven hebben en voor me huissie zitten. En als ze me ontvallen, die vrienden voor het leven, dan kun je ze tenminste ongegeneerd begraven in een hoogglans witte of gouden kist met protserige handvaten en non-stop smartlappen. Dat is nog eens gevoel.

Ik vond het prachtig. Nog.  Nu moet ik op zoek naar het nieuwe Ordi. Zag vandaag een jong, sportief ding, meisje, in een superleuke sportbroek. Panterprint. De merknaam stond er strak van heup tot enkel en in grote letters op. Die was niet ordi. Wat is dan wel ordi? Iedereen heeft vanalles aan of juist niet. Ik ben vergooisd. Kom zelden of nooit de dorpsgrenzen over, alleen digitaal. Hoe moet ik nou weten wat ordi is? Waar haal je tegenwoordig nog een ImmeOrdiJurkie vandaan? Preciezer nog: waar zit het gewone rechtvoorzijnraapvolk dat levensliederen zingt? Zou Adèle in de buurt komen? Haar kind heet Angelo, dus dat zegt al wel wat (hop, gooi er even een vooroordeel in). En in de Royal Albert Hall zegt ze heel vaak f.  Maar ordi? I’m at a loss. OF ik weet niet wat het nieuwe Ordi is, of de ImmeOrdiJurkies van nu zitten niet meer saamhorig sjekkies te roken en levenslang vriend te zijn. Dat zou vreselijk zijn. Weer een jeugddroom het raam uit. Kan ik voor de rest van mijn leven een TuttigJurkie aan zeker.