Cola is heerlijk, je weet niet hoe ze het maken of waar ze het maken, maar je koopt ’t. Met suiker of zoetstoffen, kleurstoffen, koolzuur waar je gebit van afbrokkelt, maakt niet uit. In foute blikjes, plastic flessen waar  je hele eilanden van kunt maken in een of andere oceaan, literflessen, alles. Is echt overal slecht voor, maar ja he, ’t is zo lekker. Just for the taste of it.

Coca Cola Inc geeft miljarden uit aan marketing, zodat we het spul met zijn miljarden blijven drinken. Dat doen ze zo: Coca Cola’s marketing speelt vrolijk in op je levenslust, op je hang naar avontuur, op je leef-bij-de-dag gevoel, op ‘celebrate life’. Coca Cola zegt niet: als je je eenzaam, ziek, alleen, somber, brak, hopeloos of erger voelt, ga dan cola drinken. Ik zou dan snel van de cola af zijn. Het is niet de associatie die ik zoek. Niet dat ik nu wel volcontinue aan de cola zit, maar ik voel me wel vrij behoorlijk In Charge met zo’n flesje aan mijn lippen. Niet met een tuttig glas cola in een cafe of zo,  het moet een flesje, desnoods een blikje zijn.

Dan de kerk. Net als bij cola, weet niemand zeker waar ‘het geloof’ is gemaakt of waar – bij wijze van spreken – de fabriek staat, wat erin het geloof zit en hoe je het bewaart. In ieder geval niet koel en donker, dat weet ik wel. En er zijn heel veel mensen in de hele wereld die naar een soort van kerk gaan. In ons land steeds minder. Komt dat soms door de kerk ‘marketing’, die vaak precies het tegenovergestelde is van colamarketing? Zeker de wat traditionelere kerkboodschap gaat over troost, rust, bezinning. De kerk vangt je op in barre tijden. Dat is goed en dat is nodig – als je wat oudere mensen benadert die van alles hebben meegemaakt. Maar als je jonge mensen benadert, wat zeg ik, ook als je oudere mensen benadert, kun je volgens mij beter ietsjepietsje cola door je verhaal doen. Ietsje meer blijdschap, meer celebrate life, blij zijn met nu. Kijk maar naar de paus.

Ik ben niet katholiek, hoewel je dat met paus Fransiscus bijna zou worden. Dan kan zelfs die hele hierarchie en geschiedenis van macht je niet meer schelen. Want paus Fransiscus doet een scheutje cola door zijn oprechte en nederige menselijkheid. Die cola heeft hij van nature. Niet expres en het gaat ook niet over dollars, maar hij bereikt net als cola wel miljarden mensen. Dit is zijn cola: Hij laat een ziek kind een ritje maken in zijn pausmobiel, hij veilt zijn Harley Davidson voor een goed doel, hij maakt selfies met willekeurige toeschouwers en nodigt daklozen uit op zijn verjaardag. Alleen daklozen, verder niemand, nog geen onderkardinaal. Het mooiste voorbeeld vind ik dat telefoontje naar het nonnenklooster op Oudejaarsavond. De paus wil ze alvast Gelukkig Nieuwjaar wensen, maar ze nemen niet op. Maakt niet uit, denkt de paus, dan spreek ik wel een voicemail in: “Goeienavond, met de paus, waar kunnen nonnen nu zo druk mee zijn, dat ze de telefoon niet opnemen? Ik bel straks nog wel terug, groetjes.”

Dat maakt vrolijk. Dat is een vleugje alledaagse cola in de kerk. Verder gaat de vergelijking absoluut niet op, geef ik meteen toe, maar met celebrate je alledaagse life, vrolijk-zijn-in-barre-tijden, daar maak je mensen blij mee. Het werkt in alle soorten marketing, van finance tot religie tot jurkies. Je hoeft niet overal liters cola in te gieten, het moet wel maatwerk zijn. Puzzel gewoon wat met segmenten, conversies, clicks, A en B-tests en calls to action en maak ze vrolijk. En als je klaar bent neem je nog een colaatje. Uit een flesje he, anders werkt ’t niet.