GeneratieJurkie

Als je tegen de 50 bent, denk je dat je tegen de 30 bent. Op zijn hoogst. Je brein heeft geen indeling in getallen, het is en blijft daarboven gewoon een frisse boel. Dat je haren vergrijzen, heeft helemaal niets met je gevoelsleeftijd te maken. Evenmin als de kreukeltjes, de kraakjes, de rolletjes en de vlekjes. Dat is alleen maar de buitenkant joh. Je bent namelijk zo jong, als je je voelt. Op zich zou ik dan zeggen: breek me de bek niet los, maar daar gaat het nu even niet over. Het gaat over jou, lieve lezer, die denkt dat 50 hetzelfde is als 30, of soms zelfs 15.


Om je een beetje op weg te helpen, heb ik de 5 belangrijkste verschillen tussen ‘tegen de 50’ en ‘15’ voor je op een rij gezet. Voor mezelf ook niet leuk, maar ja, zure appels he.

1. Telefoon.
De gemiddelde 15-jarige typt vrijwel altijd met 2 handen berichtjes in. Aantal aanslagen per minuut ligt al gauw op de 150. Iemand van 40+ zit meestal met 1 vinger te tikken. Aantal aanslagen per minuut rond de 50, waarvan dan ook nog de helft overnieuw moet, omdat je verkeerd zat te tikken.
2. Het woord telefoon.
Ben je 15, dan heb je het met droge ogen over je ‘telefoon’ ook al weet je niet eens wat dat hele woord betekent en bel je alleen als het echt niet anders kan, bijvoorbeeld om te vragen waar je gymspullen zijn. Ben je 30 jaar verder, dan zeg je nog rustig ‘mobieltje’. Mobieltje. Kweenie hoor.
3. Taal.
Ben je 15, dan heb je er totaal geen moeite mee om de helft van de tijd netflixengels en youtubeengels te praten. I don’t know. Als ik dat als 49- jarige doe, dan moet ik oppassen. Ik kan nu eenmaal niet tegen de buurman zeggen: yo, cool story, bro.

Trek je het nog, lieve lezer met misschien wel bijna een halve eeuw achter de kiezen?

4. Straf.
De gemiddelde 15-jarige weet nauwelijks wat straf is. Komt door de generatie die hen heeft opgevoed. Die doet namelijk aan beloning van goed gedrag. Lieverds, dat is een misvatting. Anders zouden we toch bakken met geld van de belastingdienst krijgen? Maar nee, wij gaan bij onze kinderen gewoon voor de beloning, want straffen is niet goed. Kan wat inzitten, maar als ik met een gangetje van 100 kmu door het rode dorpsstoplicht jakker, dan mag ik blij zijn dat ik er met alleen een boete vanaf kom. Gaat de politie echt niet met me in gesprek. De 15-jarige weet dat, die weet dat alleen belonen nergens op slaat, maar die zegt er niks van. Slimmerds. Gaat gewoon lekker tegen het gezag van de middelbare school in, want hey, wat nou straffen?
5. Idealen.
Toen ik in de jaren 80 een studie koos, ging ik voor een soort ideaal. Ik werd namelijk ziekenhuisdirecteur en man, jonge, wat zou dat een verademing zijn voor al die patienten. Dat ideaal verbleekte nog voor ik afstudeerde. Japans was een goede tweede, had wel iets meer van Ideaal. Heel even dan, want op stage in Tokio moest ik de prullenbakken van de mannen legen. Foetsie ideaal. Was wel een leuke studie trouwens.
De 15-jarige van nu kiest toch ietsje vaker voor Praktisch: kan ik daar geld mee verdienen, is het leuk genoeg en moet ik er veel voor lenen? Terwijl de juffen en meesters op de basisschool je als ouders steeds voorhielden, dat het veeeeel belangrijker is dat je kind het fijn heeft in de groep. Dat kind kiest nu misschien wel voor een studie die de baan met het grootste shoppotentieel oplevert.

Ps als je nog ‘lagere school’ zegt, dan weet ik het ook niet meer. Zelfde geldt voor geld: zeg je nog weleens kwartje of dubbeltje? Geeft niks hoor, als je voor een dubbeltje bent geboren, ben je toch nog altijd twee stuivers waard. Stuivers moeten er ook zijn.

Gelukkig zijn er ook vergelijkingen, waar je als 40+ goed afkomt. Ik kan ze zou gauw niet bedenken, maar als ik er een paar heb, dan meld ik me.