Immejurkie is een addict

Dus toch. Stoer gaan lopen doen over moeders die bij het vakantieparkzwembad in elke zin 3 woorden engels gooien en dan zelf nog geen uur zonder engels kunnen. Immejurkie is een addict van engelse woorden.

gebruik van engels

Het is zelfs zo erg, dat ik bij een herhaling van een lekker britse serie de teksten nog bijna precies weet. Nuttig. Ik zeg ook nooit Harry Potter maar altijd Herry Potteh. Een beetje zoals Snape het zegt in de films. Die paar jaar dat ik in Londen woonde, had ik trouwens ook steeds het gevoel dat ik in een film zat, alles was in het engels.

Goed, na de laatste Immejurkie over dat overdreven gebruik van engels, ben ik in rehab gegaan. In de gewone huis-tuin-en-keuken-gesprekken mocht ik van mezelf geen engels meer gebruiken. Geen doen. Binnen een uur had ik al 5 keer iets anglosaxisch gezegd. Volgens de kinderen is het normaal om engelse woorden te gebruiken. Als iets leuk mooi lekker goed is, zeg je Nice. Als het apart raar of ongewoon is, zeg je Strange. Ik tenminste.
Een hoogwaardigheidsbekleder zegt nooit iets in het engels, behalve als het in het engels moet. Zoals Timmermans, bovendien: hij kan het. De dokter (we voeren d’r nog maar een keer op) zegt ook zelden: “I don’t know met die symptomen van je, strange wel. Maar hey, nice dat je meds zo goed werken.” Alhoewel, jaren geleden was ik een keer bij een dokter van amerikaanse afkomst. Zijn collega vond me te dik. Maar hij niet. “Je hoeft je echt niet uit te sterven, hoor.”

Een ernstig gesprek met je kinderen, je man, je baas, je vriendin of de wijkagent is ook puur nederlands. Als het er op aankomt, zeg je het in je eigen taal. Als je een ernstig gesprek doorspekt met engels, dan draai je er een beetje omheen. Iemand die iemand ten huwelijk vraagt, doet dat in in zijn eigen taal. Afscheid nemen van iemand, het voor-altijd afscheid, doe je ook in je eigen taal.

Dat fb en alles in ’t engels zijn, best. Dat ik er na jaren pas achter kwam, dat whatsapp een taalgrapje is, ook best, de feelingwhatevers op fb, ook best. Maar ook al verdwijnt het hele nederlands, 1 soort woord zul je nooit in ’t engels zeggen: de naam van je kinderen, je man, je familie, je vrienden. Probeer maar eens. En?